Wykład z dnia 08.05.2011r.
TYPY SUPERWIZJI (wg. Hopkins, Shohet):
1. Superwizja tutorska (tutor – opiekun) – superwizor pełni rolę indywidualnego opiekuna nad pracownikiem socjalnym. 2. Superwizja szkoleniowa – superwizor pełni funkcję opiekuna wobec stażystów i studentów. Szkolący ponosi odpowiedzialność nad szkolonych. 3. Superwizja menadżerska – kiedy superwizorem jest szef, bezpośredni przełożony. 4. Superwizja konsultancka – pracownik otrzymuje superwizje od innego pracownika który nie jest ani szkoleniowcem ani menadżerem.
FUNKCJE SUPERWIZJI:
1. Administracyjna – jest to koordynacja działań pracowników w palcówce i ze społecznością; praca z personelem i kierownictwem nad opracowaniem procedur wspierających działania placówki 2. Edukacyjne – rodzaj doskonalenia kadry w którym jest szkolenie podporządkowane potrzebą pracownika. Wymagany jest indywidualny program edukacyjny. 3. Wspierająca – jest to pomoc w radzeniu sobie z problemami, ze stresem zawodowym, także z traumatycznymi incydentami, które składają się na obciążenie pracownika.
Superwizor - ......Relacje pomiędzy superwizorem a korzystającym z superwizji. Te relacje powinny cechować się w następujący sposób: Cechy: • zdolność do współdziałania – w tym zakresie trudnością jest konflikt interesów. Polega na tym, że pracownik skupia się nad interakcjach indywidualnych, które są pracochłonne. Kierownik jest ograniczony jest występującymi środkami i czasem. Dla kierownika ważna jest wydajność. • zaufanie wzajemne – trudnością jest obawa pracownika przed ujawnieniem swoich słabości, niewiedzy. • troska – trudność polega na tym jeżeli kierownik chciałby objąć zainteresowaniem wszystkich pracowników, wówczas grozi tzw. wypalenie zawodowe
Konfliktowość w pracy superwizora: Źródła: 1. zasady i reguły ustalone przez administracje, dalekie od praktyki życiowej. 2. wprowadzenie innowacji, które są niedostosowane do lokalnych potrzeb 3. oszczędności i cięcia budżetowe 4. postawa pracowników, którzy obawiają się zmian
Atrybuty superwizora: 1. władza – nadana w stopniu minimalnym 2. cechy osobowe – wpływ odniesienia (referent power)
Trzy sposoby wpływu na osoby superwizjowane
• negatywnie – zakazy i nakazy blokujące grupę • wspierający – troszczy się o grupę – relacje opiekuńcze • kooperacyjny – promuje innowacje; zmiany osiągnięte przez współpracę
KRYTYCZNE POGLĄDY NA TEMAT SUPERWIZJI: 1. połączenie w jednej metodzie koncepcji zarządzania pracą socjalną praz profesjonalnego doskonalenia pracowników. 2. nadużywanie władzy podczas spotkań superwizyjnych. 3. brak wsparcia emocjonalnego – odcinanie się od przeżyć pracownika, zostawienie go samemu sobie 4. brak zrozumienia i pomocy wobec problemu agresji 5. depersonalizacja (anonimowość) osób superwizowanych 6. nierówny podział władzy
FORMY SUPERWIZJI: 1. indywidualna – popularny w praktyce jak i w teorii występuje relacja dwuosobowa (superwizor i osoba superwizjowana) polega na długotrwałym regularnym kontaktem pracownika z superwizorem. Superwizor to osoba z zewnątrz albo z tej samej palcówki. Atutem jest poufność. 2. grupowa – grupa składa się w ilości 3-7 o podobnym doświadczeniu zawodowym. Specjalnie dla prowadzenia superwizji. Uczestnicy mogą być z różnych placówek. a. koleżeńska – nie występuje formalny lider czyli superwizor. Superwizja występuje między pracownikami. Atutem jest zaufanie, dobra atmosfera. Zagrożenia polegają na narzekaniu, nieefektywności, przepisy, środki finansowe, stosowanie gier interpersonalnych. b. w zespołach – dotyczy takich sytuacji, gdy pracownicy realizują jeden projekt, jedno zadanie. Pracownicy z różnych placówek współpracują przy jednym projekcie. Własna dynamika. c. w grupach – patrz grupowa
SESJA SUPERWIZYJNA – jest to podstawowe narzędzie techniki superwizji i opiera się na procedurze rozwiązywania problemów. W pracy socjalnej stanowi podstawę ogólnych umiejętności. Wyróżniamy dwa rodzaje umiejętności: • myślenie produktywne umożliwia rozwiązywanie problemów poprzez opracowanie projektu. • Ogólne rozumienie problemu jako zadania, którego podmiot nie może rozwiązać za pomocą zdobytej wiedzy
Procedura rozwiązywania problemów:
1. definicja problemu 2. poszukiwanie projektu rozwiązań 3. ocena i wybór najtrafniejszego rozwiązania 4. ewaluacja efektów
SESJA SUPERWIZYJNA: 1. ramy czasowe, regularne spotkania (jednogodzinne), które są na stałe umieszczone w placówkach 2. forma indywidualna albo grupowa 3. zadania do przygotowania przed sesją: a. dla pracownika: • przygotowanie tematu • protokół z interwencji • formalne dokumenty (np. wywiad) b. dla superwizora: • przegląd tematu • przygotowanie się do tego tematu • przygotowanie niezbędnych materiałów 4. zadania do wykonania po sesji: a. wykonanie podjętych ustaleń b. ewaluacja postępów z sesji 5. informacje organizacyjne: a. unikanie sesji pod koniec dnia roboczego b. brak pośpiechu c. czas przed sesją 15 minut d. oddzielne pomieszczenie
Etapy metodycznego postępowania podczas sesji superwizyjnej: 1. przyczyny 2. ograniczenia 3. cel 4. działania
Przykład: OCENA: Rodzina K+M+3 Dzieci
PRZYCZYNA: bezrobocie
OGRANICZENIA ZASOBY - brak wykształcenia - praca dorywcza - choroby - wsparcie społeczeństwa - brak stałych dochodów - chęć współpracy
CEL: - stworzenie kontraktu - kursy przekwalifikowanie - urząd pracy
|